Tiger leaping George

Vandaag gaat het dan gebeuren,de blaren zien er re-de-lijk uit, tenminste ze doen niet meer heeeel erg pijn :). Rol had nog de stille hoop dat ik toch niet wilde gaan, maar het schijnt echt supermooi te zijn, dus we kunnen het niet missen. Om 7 uur staan we naast ons bedje en na een goed ontbijt vertrekken we met de bus richting Janes Guesthouse.

Dit is nl. het startpunt van de trip. In de bus komen we een aantal mensen tegen, waar me na een lekker warme kop koffie en het betalen van de 6 euro om op het pad te lopen ?!? aan de tocht beginnen.

Eerst een geasvalteerd pad, maar na 3 km moeten we omhoog een klein paadje op. We gaan vanaf dat moment ook omhoog. We worden gevolgd door een meneer op een ezel voor het geval dat iemand de 3900 meter top niet zelfstandig kan halen. na 3 uur stoppen we om te lunchen en daarna wordt het al stijler. We denken op dat moment dat we het ergte is, maar horen dan van de ezelman dat het ergste gedeelte, nl. de 28 bochten, nog moet komen. Op dat moment heb ik het al lastig met een lichte hoogteziekte-achtige dingen en rollo zn lies werkt enorm tegen. Maar we laten ons niet kennen die ezelman gaat zn zin niet krijgen!! Dus we slikken allebei een pilletje en bikkelen door...wow jahoor om een uurtje of 4 bereiken we de top. Echt een heerlijk gevoel en ook eindelijk krijgen we gevoelsmatig de kans om van het uitzicht te genieten. WAUW WAUW WAUW, dit is echt fantastisch! Elke bocht die we verder lopen staan we weer met zn allen foto's te maken,want het is echt heel erg mooi(eigenlijk niet in foto's uit te drukken) Tegen het donker komen we bij het guesthouse Halfway aan, waar we allemaal neerstranden en lekker wat eten en een biertje op onze overwinning drinken.
Gelukkig spreekt een van de meiden uit de groep chinees en dat helpt ons op veel manieren een hoop. We dopen haar dan eigenlijk al vrij direct om tot onze persoonlijke gids.

De volgende ochtend ontbijten we bij eht verbluffende uitzicht en zetten we rond een uurtje of 11 de afdaling in. Mn blaren gaan pijntechnisch helemaal los, maar het uitzicht is nog steeds super. we moeten 2 watervallen oversteken en de afgronden zijn superstijl, maar dat maakt het alleen maar bijzonderder. Om een uurtje of 1 komen we bij tina's aan. Hier kan je evt. nog verder of de bus pakken. Wij kiezen ervoor om wat te eten en de bus te pakken, want mn ringvingerteen heeft inmiddels al een dubbele dikte bereikt.