Tiger leaping George
Door: inge Goossen
Blijf op de hoogte en volg Inge
05 December 2011 | China, Lijiang
Vandaag gaat het dan gebeuren,de blaren zien er re-de-lijk uit, tenminste ze doen niet meer heeeel erg pijn :). Rol had nog de stille hoop dat ik toch niet wilde gaan, maar het schijnt echt supermooi te zijn, dus we kunnen het niet missen. Om 7 uur staan we naast ons bedje en na een goed ontbijt vertrekken we met de bus richting Janes Guesthouse.
Dit is nl. het startpunt van de trip. In de bus komen we een aantal mensen tegen, waar me na een lekker warme kop koffie en het betalen van de 6 euro om op het pad te lopen ?!? aan de tocht beginnen.
Eerst een geasvalteerd pad, maar na 3 km moeten we omhoog een klein paadje op. We gaan vanaf dat moment ook omhoog. We worden gevolgd door een meneer op een ezel voor het geval dat iemand de 3900 meter top niet zelfstandig kan halen. na 3 uur stoppen we om te lunchen en daarna wordt het al stijler. We denken op dat moment dat we het ergte is, maar horen dan van de ezelman dat het ergste gedeelte, nl. de 28 bochten, nog moet komen. Op dat moment heb ik het al lastig met een lichte hoogteziekte-achtige dingen en rollo zn lies werkt enorm tegen. Maar we laten ons niet kennen die ezelman gaat zn zin niet krijgen!! Dus we slikken allebei een pilletje en bikkelen door...wow jahoor om een uurtje of 4 bereiken we de top. Echt een heerlijk gevoel en ook eindelijk krijgen we gevoelsmatig de kans om van het uitzicht te genieten. WAUW WAUW WAUW, dit is echt fantastisch! Elke bocht die we verder lopen staan we weer met zn allen foto's te maken,want het is echt heel erg mooi(eigenlijk niet in foto's uit te drukken) Tegen het donker komen we bij het guesthouse Halfway aan, waar we allemaal neerstranden en lekker wat eten en een biertje op onze overwinning drinken.
Gelukkig spreekt een van de meiden uit de groep chinees en dat helpt ons op veel manieren een hoop. We dopen haar dan eigenlijk al vrij direct om tot onze persoonlijke gids.
De volgende ochtend ontbijten we bij eht verbluffende uitzicht en zetten we rond een uurtje of 11 de afdaling in. Mn blaren gaan pijntechnisch helemaal los, maar het uitzicht is nog steeds super. we moeten 2 watervallen oversteken en de afgronden zijn superstijl, maar dat maakt het alleen maar bijzonderder. Om een uurtje of 1 komen we bij tina's aan. Hier kan je evt. nog verder of de bus pakken. Wij kiezen ervoor om wat te eten en de bus te pakken, want mn ringvingerteen heeft inmiddels al een dubbele dikte bereikt.
Dit is nl. het startpunt van de trip. In de bus komen we een aantal mensen tegen, waar me na een lekker warme kop koffie en het betalen van de 6 euro om op het pad te lopen ?!? aan de tocht beginnen.
Eerst een geasvalteerd pad, maar na 3 km moeten we omhoog een klein paadje op. We gaan vanaf dat moment ook omhoog. We worden gevolgd door een meneer op een ezel voor het geval dat iemand de 3900 meter top niet zelfstandig kan halen. na 3 uur stoppen we om te lunchen en daarna wordt het al stijler. We denken op dat moment dat we het ergte is, maar horen dan van de ezelman dat het ergste gedeelte, nl. de 28 bochten, nog moet komen. Op dat moment heb ik het al lastig met een lichte hoogteziekte-achtige dingen en rollo zn lies werkt enorm tegen. Maar we laten ons niet kennen die ezelman gaat zn zin niet krijgen!! Dus we slikken allebei een pilletje en bikkelen door...wow jahoor om een uurtje of 4 bereiken we de top. Echt een heerlijk gevoel en ook eindelijk krijgen we gevoelsmatig de kans om van het uitzicht te genieten. WAUW WAUW WAUW, dit is echt fantastisch! Elke bocht die we verder lopen staan we weer met zn allen foto's te maken,want het is echt heel erg mooi(eigenlijk niet in foto's uit te drukken) Tegen het donker komen we bij het guesthouse Halfway aan, waar we allemaal neerstranden en lekker wat eten en een biertje op onze overwinning drinken.
Gelukkig spreekt een van de meiden uit de groep chinees en dat helpt ons op veel manieren een hoop. We dopen haar dan eigenlijk al vrij direct om tot onze persoonlijke gids.
De volgende ochtend ontbijten we bij eht verbluffende uitzicht en zetten we rond een uurtje of 11 de afdaling in. Mn blaren gaan pijntechnisch helemaal los, maar het uitzicht is nog steeds super. we moeten 2 watervallen oversteken en de afgronden zijn superstijl, maar dat maakt het alleen maar bijzonderder. Om een uurtje of 1 komen we bij tina's aan. Hier kan je evt. nog verder of de bus pakken. Wij kiezen ervoor om wat te eten en de bus te pakken, want mn ringvingerteen heeft inmiddels al een dubbele dikte bereikt.
-
05 December 2011 - 21:14
Fam. Uit Maarssen:
Zitten hier even jullie verhalen en foto's te bewonderen.
Wat ongelooflijk mooi....!! En wat moet het een ervaring voor jullie zijn geweest! Wat moeten jullie je ongelooflijk stoer hebben gevoeld!! En dat zijn jullie ook! Met kapotte tenen en lies... Echt ongelooflijke bikkels zeg! Nou aan de aantal keren dat we ongelooflijk hebben gebruikt kun je wel zien dat we ONGELOOFLIJK onder de indruk zijn hier! Genietze nog daar! Super dikke kus van ons! -
06 December 2011 - 03:14
Iemand In China! :
nog even een toevoeging wat Inge vergeten is maar wel een hele grote invloed had op onze laatste 500 meter omhoog. De Donkeyman (man op ezeltje)liep ongevraagd mee en zag ons kreperen bij elke stap en hij bleef maar roepen dat het bijna zover was. Dus toen we bij de 28 bends waren (het laatste stuk) zei hij dat we net zo goed op konden stappen want hij had toch al ingecalculeerd dat we 200 moesten betalen aan hem.... huh? wij hadden hem niet meegevraagd en vertelde hem hoe zwaar we het ook hadden hij dat mooi kon vergeten. geen stuiver kreeg hij. hij bleef aandringen dat het laaste stuk zelfmoord zou zijn.... Weinig kans Donkeyman zeiden we. Dus we hinkten door het laatste stuk voor ons en hij riep ons nog wat na: bye bye en haalde toen zijn hand langs zijn nek. Oftewel tot nooit jullie gaan eraan daar.
Dat gaf hernieuwde energie want wij nederlanders geven echt niet zomaar op. Zeker niet na een bedreiging. Dus toen we uiteindelijk de top haalde waren we heel erg gelukkig en een hele lange neus naar die chinese idioot op zijn ezeltje die op de verkeerde blanken had gegokt. En toen sloeg pas de pijnstiller in bij mij en kon ik huppelend naar beneden omdat Sara (uit de groep) hele zware pijnstillers had gegeven. ;) dus zover het verhaal van de Tigerleaping.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
