Middagje Kumming

De 18 uur durende treinreis viel best wel weer mee. Jammer dat in de bar het bier wel heel erg snel op was, omdat er een stel chinezen echt he-le-maal los gingen daar. Deze keer moesten we dus in volledige nuchterheid de nacht trotseren. Ik had deze keer het middenbed en de trein maakte een stuk minder lawaai, dus was prima te doen. We ontmoeten een stel zwitsers en 2 fransen, waar we meteen bij aankomst in Kunming een treinkaartje naar Lijiang mee boeken. Dat wordt nl. ons uiteindelijke bestemming. De trein vertrekt rond een uurtje of 10 's avonds en het is nu een uurtje of 11 's ochtends, dus we kunnen de stad even gaan ontdekken.

Volgens de LP (die hier overigens voor geen meter te vertrouwen is) is er op een niet te verre afstand een parkje met een meer. Na 3 uur wandelen bereiken we deze ook... best grappig en het is heerlijk weer. Wat dan wel weer als nadeel heeft dat alle chinezen er op uit gaan en dat sommige stukken van het park op koninginnendag in het centrum lijken qua drukte. Gelukkig lukt het ons een biertje te scoren en die bij de waterkant op te drinken. Komt er plots een chinees aan die verbluffend goed Engels spreekt. Hij is een engelse leraar, dus dat verklaard een hoop. Eerst denken we dat hij ons wilt verkopen,maar hij wilt gewoon met ons kletsen en ons de stad laten zien. Ik ben uiteraard zeer hoopvol dat we de eerste leuke chinees zijn tegen gekomen en Rol vertrouwd de zaak voor geen meter,maar stemt toch in. We gaan eerst thee drinken....tja toen we daar uitstapte vertouwde ik het ook al niet helemaal meer, maarja thee drinken kan geen kwaad.Dus 100 thee kopjes later is alles verder dicht en redelijk donker en staan er alleen nog dikke auto's voor de deur. Ja voor die thee moet toch echt wel betaald worden 120 yang. Ik wilde eigenlijk wegrennen,maarja rol heeft zoiets dat uit al die dikke auto's hele gemene mensen kunnen stappen,dus we betalen, wimpelen de man af voor het eten (die zich nog steeds voordoet alsof er nix aan de hand is ?!?) en doen alsof we met hem in de bus stappen, maar peren m snel uit de bus,zodat hij in zn eentje verdwijnt.

Nou dat was weer een mooi avontuur en een mooie tijd om weer terug naar het station te lopen om daar de andere weer tegen te kopen en de weg naar lijiang verder voort te zetten.